Haar naam was Eva. Ze was ontzettend lief. Ze knutselde graag en ze was geïnteresseerd in de mensen om haar heen. Ze overleed in 2010. Ze was toen 12 jaar oud. En toch heb ik van haar een hele belangrijke levensles geleerd… 

‘Over 3 weken word ik 30 en ik heb er enorm veel zin in!’ Als ik dit tegen mensen zeg, kijken ze me vaak een beetje vreemd aan. Wat blijkt? Veel mensen zien er tegen op om 30 te worden. 

‘Hoe komt dat?’ vroeg ik me af. Toen ik een paar maanden geleden enthousiast tegen tegen een vriendin begon te vertellen over het grote feest dat ik er van wil maken, snapte zij daar niets van. 30 worden voelde voor haar helemaal niet als een feestje. Dat was voor mij de reden om op onderzoek uit te gaan. 

In hun twintiger jaren blijken mensen een bepaald beeld te hebben van hoe hun leven op hun 30e eruit zal zien. Huisje boompje beestje én je droombaan gevonden. Kindje erbij misschien. Huis met een tuin natuurlijk en elk jaar een verre reis maken. Oké, ik overdrijf misschien een beetje. Maar je snapt het idee: mensen verwachten dat ze hun leven op orde zullen hebben als ze 30 worden.

Het leven loopt vaak anders dan verwacht. Ze zeggen niet voor niets: Het leven is wat je overkomt, terwijl jij andere plannen had gemaakt. Er is vaak een gat tussen je verwachting en de werkelijkheid. De kunst is dan om op een positieve manier om te gaan met dat verschil. Als je je aandacht richt op wat je niet hebt, dan kom je in een negatieve spiraal terecht waarbij het gat steeds groter gaat lijken. Maar als je juist kijkt naar alle dingen die je wél hebt, zul je zien dat je eigenlijk een heel leuk leven hebt. Anders dan verwacht misschien, maar daarom niet minder mooi. 

Mij lukt het heel vaak om de positieve kant van een situatie in te zien. Sterker nog, dat lukte me zelfs toen ik vorig jaar op mijn verjaardag ziek thuis zat. En met ziek bedoel ik: ik had een burn-out.  Ik had de energie niet om mijn verjaardag te vieren en dat vond ik jammer. Ik hou van een feestje, mensen uitnodigen, lekker koken of hapjes maken. Het huis versieren. Gezelligheid! Ik had heel makkelijk kunnen blijven treuren over deze gemiste kans. Maar wat deed ik: ik keek naar de lichtpuntjes. Ik dacht bijvoorbeeld: gelukkig is dit pas mijn 29e verjaardag. Volgend jaar als ik 30 word, krijg ik de kans om dat groots te vieren. En dat beloofde ik mezelf ook. Ik gunde mezelf alles wat er nodig was om goed te herstellen van mijn burn-out. Zodat ik op mijn 30e verjaardag bruisend van de energie kan stralen. 

Mijn volgende vraag was: hoe komt het dat ik vaak de positieve kant van het verhaal kan zien? Hoe heb ik dat geleerd?

Nou, eigenlijk is het heel simpel. Ik heb ervoor gekozen. Toen ik 20 was besloot ik: het leven is misschien niet altijd even leuk, maar ik kies ervoor om me op de positieve dingen te richten. Altijd te zoeken naar de lichtpuntjes in een donkere periode. Te kijken wat het voordeel is van een tegenslag. Gaat er 1 deur dicht, dan kijk ik welke andere deuren er open gaan. Als iets niet is gegaan zoals ik wil, dan kan ik er altijd wel iets van leren.

Dat brengt me terug bij Eva. Mijn nichtje Eva. Een jong meisje dat kanker kreeg. Na een maandenlange, dappere strijd kreeg ze te horen dat ze niet te genezen was. Ze was pas 12 jaar en wist dat ze dood zou gaan. Ik was toen 20 en zat niet zo lekker in mijn vel, maar vergeleken met Eva stelde mijn zorgen natuurlijk niets voor. Ik kon me absoluut niet voorstellen hoe zij zich moest voelen. Maar Eva was bijzonder. En ze deed iets prachtigs. Ze bekeek het positief en ze zei: ’Ik mag bij God in de hemel gaan wonen.’ 

Ze zag een lichtpunt in de duisternis.

En als zo’n kleine meid in zo’n heftige situatie een lichtpunt kan vinden, dan moet ik dat met mijn dagelijkse zorgen toch ook kunnen? Dat was het moment dat ik besloot om altijd te kijken naar wat er wél is. Ik had al ruim 7 jaar langer mogen leven dan Eva, 7 jaar meer dan haar gegund was. En in die jaren heb ik tegenslagen gehad, maar ook zoveel moois ervaren. Dat inzicht heeft mijn leven veranderd. Dat inzicht maakt dat ik zelfs als alles duister lijkt, weet dat er een lichtpuntje te vinden is. Desnoods steek ik er zelf eentje aan. Het maakt niet uit wat mij overkomt, ik kan een manier vinden om er iets positiefs in te zien. Dat helpt mij door twijfel, onzekerheid, vermoeidheid, eenzaamheid en tegenslagen heen. En daar ben ik Eva ontzettend dankbaar voor! 

En jij, waar ben je vandaag dankbaar voor?