Wat hou ik er van om in de verte te staren, eindeloze mogelijkheden voor je te zien. Zoals afgelopen zomer met dit heerlijke uitzicht vanaf een oud Frans fort.

Ook als ik met beide benen op de grond sta, zie ik overal mogelijkheden. Soms zo veel, dat ik door de bomen het bos niet meer zie.

Daarom ben ik er deze week even tussenuit. Even tot rust komen in De boshut. Lekker wandelen en mijn gedachten op een rijtje krijgen. Zodat ik met een helder hoofd kan kiezen uit al die mogelijkheden.

2019 voelt soms als een verloren jaar. En tegelijkertijd heb ik dit jaar een belangrijk deel van mezelf terug gevonden. Een deel waarvan ik niet eens meer wist dat ik het in me had. Zo diep zat het weg gestopt.

Maar nu ik het gevonden heb, weet ik ook dat het er altijd zal zijn. Dat ik erop mag vertrouwen. En dat ik van daar uit de juiste keuze zal maken uit al die mogelijkheden die ik voor me zie.

Ik ben benieuwd, welke mogelijkheden zie jij? En wat doe je er mee?